گـل گلــدون من شکستـه در بـــاد
تــو بيـــا تــا دلـــم نکـرده فـريــــاد
گـل شب بـو ديگه شب بو نمي ده
کی گــل شب بو را از شاخه چيده

گوشـه آسمـــون پـر رنگيـن کمــون
من مثـل تـاريـکی، تـو مثــل مهتـاب
اگـه بـــاد از سـر زلــف تــو نـگــذره

مـن می رم گـــم می شــم 
                                           تـو جنگــل خـواب

گـــل گلــدون من ، مــاه ايـوون من
از تـو تنـهــا شـدم چـو مـاهی از آب
گـــل هــر آرزو، رفتــه از رنگ و بــو

مـن شــدم رود خــونـه
                                           دلـــم يـه مـرداب

آسمـــون آبــی مـی شـــه
امّـــا گــل خــورشيــد
رو شـاخـه هـای بيــد
                                           دلش می گيــره

درّه مهـتـــابی مـی شـــه
امّـا گـــل مهـتـــاب
از بـرکــه هـای آب
                                            بـــالا نمـيـــــره

تـو که دست تکـون میــدی
بـه ستــــاره جـون میــدی
                                            می شکفـه گــل از گــل بـاغ
وقتی چشمـات هم ميـاد
دو ســتـــــاره کـم ميــاد
                                            می سـوزه شقـــايــق از داغ


گـــل گلــدون من ، مــاه ايـوون من
از تـو تنـهــا شـدم چـو مـاهی از آب
گـــل هــر آرزو، رفتــه از رنگ و بــو

مـن شــدم رود خــونـه
                                             دلـــم يـه مـرداب